ULAAN BATAAR - MONGOLIE

Dat doet even raar, de rugzakken pakken en ons vertrouwde, goed verwarmde coupeke inruilen voor een ijzig koud perron. Daar werden we verleid door een mongoolse commerciele dame die ons meteen in haar camionette lokte. We besluiten onze rugzakken in dit warme familiale guesthouse neer te ploffen.

Aangezien Mongolie een tussenstop is op onze weg naar Beijing, nemen we een treinticket voor donderdagavond naar Erlyan, net over de Chinese grens om daar dan een andere trein te nemen richting Peking.
We hebben dus slechts drie dagen om de geheimen van Mongolie een beetje ontsluieren. Dinsdag eerst de hoofdstad verkend. We hebben de hele dag rondgelopen en de sfeer opgesnoven. 's Avonds hadden we zoveel gesnoven dat we geen pap meer konden zeggen. De stad op zich is niet zo bijzonder, maar er lopen behoorlijk veel oudere mensen rond in de traditionele klederdracht en die is echt prachtig! Een lange overjas, rechtssluitend met enkele gouden knopen en belletjes. De mannelijke jassen hebben zeer lange schuinafgesneden mouwen tot net boven de knieen. Rond hun middel een kleurrijke sjaal en van die warme dikke botten waar heel de voet bijna opgenomen is in het beengedeelte.

We zijn ook op zoek gegaan naar de Gobi fabriek (veel verder dan we dachten) waar ze allerlei cashmere kleren maken van de hoogste kwaliteit. We zijn jammer genoeg met lege handen teruggekeerd.

Woensdag ondernemen we een begeleide tour naar het National Park Terenjl, +/- 40 km ten noorden van de hoofdstad.
Door prachtige, kale wijdse bergen (het gras begint maar te groeien rond eind april) en rotspartijen loopt een hobbelige weg die ons naar de Turtle Rock brengt.
We krijgen eerst een lekker Mongoolse lunch en veel thee aangeboden in een gezellige ger (de traditionele woning) en brengen dan een bezoek aan een verder gelegen kleurrijke tempel, alsof we in Tibet zijn. Over heel het rustgevende landschap zijn bevroren watertjes, vee en gers kriskras verspreid. Nadien werden we naar Zhuunmod gebracht waar we die nacht in zo'n fameuze Ger sliepen.

's Ochtends, na het eten van rijstpap met gouden lepeltjes, werden we verrast door sneeuw en een gure wind. We hebben maar net genoeg kleren mee om ons buiten warm te houden. Met een buske zijn we als sardientjes in een blik terug naar Ulaan Bataar gereden.

Straks vertrekken we dus naar het land der Chinezen... Chineezam open U!