BEIJING - CHINA

Na ons laatste internetbezoek in Ulaan Bataar hebben we ons de benen onder het lijf gelopen om te trein naar China te halen: met een zakje meeneem-Koreaan in de hand (probeer in een traag restaurant waar ze geen engels spreken, maar eens uit te leggen dat je een trein moet halen!!!) en een overvolle rugzak hebben we al spurtend nog een Mongoolse taxi chauffeur kunnen verleiden om ons naar het station te brengen.
Totaal bezweet en met het zakje waarin de twee gerechten zich ondertussen al tot een vermengd hadden, begroetten we onze coupe genoten. Een Mongools koppel dat zich behoorlijk vermaakte bij het zien van ons geklungel.
We hadden een zeer goede nacht, de trein had maar een nadeel: een derde van de woestijn waar we door reden, kwam binnen via het -nochthans gesloten- raam!
Eenmaal aangekomen Erlyan, in het chaotische China heeft het vriendelijke Mongoolse koppel ons ticket geregeld voor de (slaap)bus naar Beijing, dank u wel, want engels was er niet van deze planeet!
En ja hoor, onze schrik werd bevestigd: de rochels en fluimen vlogen in het rond! Het is precies alsof hoe meer geluiden je maakt en hoe dikker de rochels, hoe gezonder en hygienischer je bent.

De Olympische Spelen in 2008 gaan door in Peking en dat zal je geweten hebben. Nieuwe gebouwen worden opgetrokken, oude gerestaureerd, instanties verhuizen om plaats te maken, Hutong (zeer oude wijk met mimuscule woningen) wordt in een snel tempo verder afgebroken om plaats te maken voor riante gebouwen en door de vele reclame kan de bevolking zich ook al mentaal voorbereiden op het spektakel voor over 2 jaar.

Dat de Chinese logica anders ineensteekt, zijn we vrij snel te weten gekomen. Zo hebben we de eerste twee dagen gewijd aan het zoeken naar vliegtickets naar Nepal. In een toeristisch info centrum of reisbureau kennen ze nagenoeg geen andere taal en kennen ze Kathmandu/Nepal nauwelijks of helemaal niet.
Als je dan een adres van een reisbureau te pakken hebt, wordt het een systematische maar eindeloze zoektocht van het kastje naar de muur: straat x (vrij gemakkelijk), nummer y, nergens huisnummers... dus vragen aan voorbijganger,...ah neen, we TONEN het op ons papier, aha het is gebouw z! In gebouw z zijn er 4 torens, dus opnieuw met handen en voeten vragen aan voorbijganger. Het is toren 1, nog een kwartiertje zoeken naar de ingang van toren 1,... infoscherm: 6de verdieping, ruimte 706 tot 709. We nemen de lift en er is lichte euforie want je denkt je er bijna bent... Je ziet het nergens meer staan op het infoschermen, je wordt bang... je vraagt het nog eens... ZE ZIJN VERHUISD EN NIEMAND WEET WAARHEEN!!! PURE CHAOS... Het leven zoals het is... Beijing...

Dat er veel chinezen zijn, weet iedereen, maar dat je 20 mensen nodig hebt om de service te doen in een leeg restaurant met een strikte taakverdeling is toch wel wat veel naar onze westerse normen. Om een voorbeeldje te geven van een gemiddeld restaurant: ze komen met twee opnemen (eentje om de menu te geven, de ander om te noteren), dan zijn er een paar in de keuken, een aan de kassa, nog aantal die een tafel verder aan`t opruimen zijn en eentje die wat zomaar wat rondloopt, incredibile!

Er zijn natuurlijk ook erg leuke kanten aan Peking. Naast de klassieke monumenten, vonden wij het leukste om in Beijing gewoon rond te lopen. Op die manier zijn wij erg leuke plaatsjes tegen gekomen: een buurt vol rode lampionnen, een met erg kleine straatje en winkeltjes, de Hutong wijken en een terrein waar de chinezen hun dagelijkse portie beweging doen. Als po-ers was dat laatste erg leuk om te zien natuurlijk. Het was een afgesloten terrein vol met allerhande oerstevige fitnestoestellen om alle spieren in topvorm te houden - en effectief gebruikt door zakenmensen na hun werk! Beeld je maar es iemand in die in kostuum staat te steppen op het trottoir - geen zicht maar grappig!

We zijn ook enkele zeer vriendelijke en behulpzame chinezen tegengekomen. Zo hebben we een half uur achter 2 jonge meisje aangelopen die ons naar het juiste busstation hebben gebracht. Ook hebben we het een en ander van de chinese cultuur bijgeleerd van enkele erg goed sprekende studenten.

Door een misverstandje van de receptie in onze jeugdhotel (een man die rond 23u in de kamer van een slapende (en naakte!) Maaike staat), hebben we 3 van de 4 nachten in een luxe kamer met prive badkamer mogen slapen en dat aan de lage prijs! Een meevaller bij tegenslag (voor Maaike dan toch), we hebben ervan genoten!