MUMBAI - INDIA

Eén mei, 10u17, Hotel Hyatt Regency (vijf sterren!), 3/5 van de familie Dergent heeft een uitzonderlijk familiedagje in Mumbai (Bombay). Deelnemers: Paco (Alans papa op zakenreis), Simon (Alans broer op wereldreis samen met kameraad Bart) en wij.

Zowel Simon en Bart als wij hadden gehoopt op de goedheid van Paco om een beetje spullen mee te nemen naar Belgie. Onze rugzak is ondertussen wat lichter, maar dat betekent ook: plaats voor nieuwe souveniers!

Eerst een reusachtig middagbuffet (allemaal vrij van eventuele bacterien!) in dat heerlijk koele hotel: italiaanse slaatjes met feta, pizza, indische chicken tikka masala, brood en kaas, kruidige soepen, lookbroodjes, kroketjes, ... Er was zelfs dessert met o.a. chocomousse en chocoladetaart met caramel!
Er zijn zeker vier mensen met bijna ontplofte buiken van tafel gestapt...

Met twee taxi's zijn we, door het enorme chaotische verkeer naar 't stadscentrum gereden. Dit was geen goed idee! We hebben nog 45 min lopen zoeken naar elkaar... Samen hebben we Crawford market bezocht, de Gateway of India gezien en om uit te blazen zijn we in hotel Taj Mahal ietske gaan drinken.
's Avonds zijn we stiekem blijven overnachten in het erg goed beveiligde Hyatt Regency Hotel (Paco had een kamer met twee enorme bedden en wij nog geen slaapplaats...) In het midden van de nacht, wij lagen allen te slapen, ging de deur open en stond er een vreemde in de kamer (ja, voor de tweede keer!). Met een vluchtig excuus 'room check...' is hij er terug vandoor gegaan. Wij vroeg opgestaan en toch wat ongerust of ze ons zomaar voorbij de receptie zouden laten gaan. Blijkbaar geen probleem, ook tegen Paco hebben ze er met geen woord over gerept.

Bollywood, een eigenaardig/weird fenomeen in Bombay. Je wordt hier als toerist regelmatig aangesproken om erin mee te spelen. Ze willen de Bollywoodfilms aantrekkelijker maken in het Westen en doen dit door er af en toe blanke figuranten te gebruiken. Simon en Bart hadden van hun scoutsvrienden de opdracht gekregen om te figureren in zo'n film, wij wilden dit ook wel eens van dicht meemaken. Wij drie (Alanus bleef ziek in de kamer achter) samen met 3 overgespierde engelse kerels en een franse spring-in-t-veld in een super klein buske richting opamestudio. Daar moesten we uiteindelijk nog 6 uur wachten tot het onze beurt was. Tijd genoeg om het mysterieuze verkeer van de rekwisieten te observeren. Eigenlijk was er niet erg veel verkeer. Het kwam het erop neer dat of de scène zich nu in India of Londen afspeelde, in een huiskamer of op een trouwfeest, ze steeds dezelfde tafel, stoelen en schilderijen gebruikten! Budget-cut or lazy butt? Adriaan, Ellen en Mario, hier moet je dus geen gespecialiseerd oog voor hebben!
Tegen de avond kregen we dan eindelijk onze kostuums en mochten we in 2 scènes figureren. Het ging om een trouwfeest waar we in scène 1 het koppel moesten verwelkomen en in scène 2 eerst moesten applaudiseren als de fles werd geopend en daarna een walsje plaçeren. Cut!... Ze hebben scène 1 even moeten onderbreken omdat tijdens de opname, door de sfeervolle kaarsverlichting een bloemstuk in brand was geschoten. Nadat we ons ding hadden gedaan, moesten we zo snel we konden de deur uit...alleen God himself mag weten waarom...

Zoals jullie al weten is onze mannelijke helft na de trekking toch wel goed ziek geworden: een bronchitis, 3 weken van constipatie en ondanks 3 soorten antibiotica toch een aanhoudende, hoge koorts voor meer dan 10 dagen. Onze dagen in Mumbai werden gevuld met naar de dokter gaan, tests en onderzoeken laten uitvoeren, af en toe wat gemopper over de choas waarop de dingen hier verlopen en veel wachten. We zagen weinig beterschap en hebben daarom de drastische beslissing genomen om onze reisverzekering aan een test te onderwerpen... We zouden onze reis voor enkele weken te onderbreken en onze Belgische roots een blitzbezoekje te brengen. Met succes!
Omdat aanhoudende inwendige microbenparty's niet ideaal zijn om optimaal van zo'n reis te kunnen genieten, moeten we eerst zorgen dat Alan zijn anders zo schone binnenwanden weer helemaal piccobello zijn!


Om dit verslagje af te ronden enkele beelden die ons van dit kort stukje India zijn bijgebleven:

Een klein meisje van een jaar of 7 loopt apetrots langs de weg met een kartonnen doosje dat perfect om haar hoofd past!

Een bedelende moeder met haar baby in de armen wordt bijna van 't straat gereden door een enorme witte 4x4 Porsche Cayenne - over contrasten gesproken...

We stoppen voor een rood licht en we zien rechts 3 kleine kinderen. Eentje is in slaap gevallen op een grote vuile berg kiezelsteentjes. Een ander staat op en heft haar kleine, halfnaakte broertje in een draagdoek. Haar ogen zijn leeg, doodmoe van de enorme verantwoordelijkheid om als 7-jarige voor een kind van 1,5 jaar te moeten zorgen. Op zo een moment voel je jezelf heel erg rijk, laf en machteloos tegelijk. Want wij hebben de beslissing genomen om terug te keren naar België en rijden in een taxi met airco, richting luchthaven...