GAND - BELGIQUE

So now... the end is near...
en vandaag/morgen vliegen we terug naar La Belgique vanuit Suvarnabhumi, de spiksplinternieuwe luchthaven van Bangkok.

Zowel de koningin als ikzelf hebben geen nadelige effecten gehad van de Thaise staatsgreep en vonden het leuk jullie op de hoogte te houden van onze avonturen. Natuurlijk vonden we het nog veel leuker om al jullie vele leuke en geinteresseerde reacties en mailtjes te lezen.

Een welgemeende dankuwel!

Le-Clic-Retourne-A-La-Belgique

BANGKOK - THAILAND

Onze laatste drie dagen hier in Thailand... snif! Eindelijk bezochten we de 'floating market' van Damnoeng Saduak, twee uurtjes buiten Bangkok en iets wat al een tijdje op ons verlanglijstje stond.



Het tripje naar de markt met een longtail-speedboat langs de waterwegen van dit kleine stadje was wel een meevaller. De longtails zijn typische mooie, puntige en snelle boten van hier (sommigen onder jullie herinneren zich misschien nog een race-scene met enkele longtails in een vroeger James Bond film). Ook vandaag waren ze hier een film aan het opnemen, en met wat geluk zijn wij de 'chinese' figuranten.

De markt zelf was erg op toeristen gericht, maar heel kleurrijk en hier en daar zag je toch nog wat lokale handel tussen twee bootjes. Allerlei souvenirs, maar ook groenten en fruit, warme maaltijden, vis en van die kleine witte rijstgebakjes: alles werd verkocht vanuit de volgeladen bootjes tussen de paalwoningen met kleine aanlegsteigertjes en tuintjes.
Een gezellig sfeertje dat we met plezier opsnoven!

HONG KONG - CHINA

Vanuit Bangkok vlogen we naar Macau, een eilandje op een uurtje varen van Hong Kong. Macau is in volle expansie en bulkt van de casino's omdat Chinezen daar blijkbaar echt wild van zijn (remember het SK Lierse-gokchinees incident?).
Van vliegtuig op bus op ferry geraakten we dan toch in Hong Kong Central, waar Koen (Phlips natuurlijk!), uitgerust met een angstaanjagende 'schnurrbart' look, Alan van achter een hoekje besprong en hem de schrik van deze reis bezorgde.

We konden logeren bij Carolien en Yves -vrienden van Alan- die hier al enkele jaren wonen en werken. Carolien, Yves en hun kleine Aiko wonen in een ruim appartement op Lantau Island met zowel zicht op Discovery Bay als op de skyline van Hong Kong. Hier zaten we op 20 minuten ferry'en van HK City en konden we toch ook ontsnappen aan het hectische stadsleven. Van die rust genoten we vooral 's avonds bij gezellige zelf klaargemaakte dineetjes en babbels op het terras. Voor het eerst in vele maanden genieten we van wortelstoemp met fish-sticks, krullewieten en bookes met Nutella!
Ook Koen en Karen, vrienden vanuit Gent, waren hier ook net op vakantie, wat het allemaal nog leuker en gezelliger maakte.



Yves moest wel al een dagje nadat we toegekomen zijn naar Belgie. Ons overgewicht aan bagage (en souvenirs) waarover we ons al zo dikwijls het hoofd hebben gebroken, is daarmee wel meteen van de baan... Hij stelt ons nl. voor om onze 30kg zware rugzak mee te nemen naar Belgie. Dank u, Yves!!!

Hong Kong zelf is natuurlijk een opeenstapeling van torenhoge chique wolkenkrabbers, een bonte verzameling van allerlei soorten glas en beton, massa's mensen en doorgedreven 'commerce' met overdonderende lichtreclames van alle grote merken. Hier geldt niet het motto 'less is more', maar 'luxe is more'! Materialisme troef!

Toch moeten we het beeld dat we op voorhand hadden van de stad wat bijstellen: ook kronkelige straatjes en zelfs wat relief in de stad. Het voetgangersverkeer is hier op veel plaatsen volledig gescheiden van het autoverkeer en vormt een heel netwerk op zich. Van shoppingcenter naar metrostation naar shoppingcenter via overdekte voetgangersbruggen verplaatst iedereen zich als naarstige mieren van hot naar her.
Wat we ook niet wisten was dat HK allemaal kleine eilanden zijn en dus enkel via het water met ferries te bereiken.

We stonden er ook van versteld dat er echt nog veel groen te vinden is in de directe omgeving. Zo zijn we een halve dag met Koen, Karen en Carolien gaan wandelen aan de andere kant van Lantau Island, erg groen en bergachtig metprachtige vergezichten op allerlei bergen, baaien en de zee.
We ontdekten Carolien haar fobie voor spinnen (we geven toe dat het er hele grote waren!) en Koen zijn angst voor haaien (ook al kwamen we die niet meteen tegen - de haaiennetten spraken tot zijn verbeelding...)
We sloten de wandeling af met een lekker etentje aan`t strand en een plons in de zee (uiteraard in de haaivrije zone).






Verder was het 'shop 'til you drop' (familie-bestellingen!). Alan geniet van een overdonderend aanbod aan boeken over design, architectuur waarbij hij alleen duimen en vingers kan aflikken en hopen dat het boekenaanbod in Gent ooit dat van Hong Kong benadert!

Met zicht op de skyline van Hong Kong nemen we afscheid en zetten we voor de laatste keer koers naar Bangkok.

ANGKOR (SIEM REAP) - CAMBODIA

Cambodia is eigenlijk vlot te bereiken in een vijftal uur overland vanuit Bangkok. Als je als toerist langer dan een maand in Thailand zit, hang je sowieso vast aan een visa-run. Dit betekent dat je even de grens over moet met een buurland om administratief terug in orde te zijn. Omdat we van collega's van Alan hoorden dat Angkor Wat in Cambodia echt niet te missen is en dit een haalbare bestemming bleek vanuit Bangkok voor enkele dagen, besloten we van de nood een deugd te maken. (Bedankt voor de tip, Karen en Paul!)

De reis naar hier nam twee volle dagen in beslag. De eerste dag met de Thaise bus tot aan de grens, waar we beslisten meteen de grens met Cambodia over te steken. De visa aanvraag leek eerst moeizamer te gaan.

We werden met enige aandrang verzocht 1000 Baht (ongeveer 25 USD) te betalen ipv de 20 USD die er in koeien van letters uithangt. Als we geen Baht hebben, moeten we er maar gaan wisselen... Na enige discussie is 20 USD oke, maar dan zullen we wel heel lang moeten wachten... (ook al staat er niemand anders buiten ons). We spelen het spel mee en laten weten dat we veel tijd hebben (een berekend risico, 20 minuten voor sluitingstijd!). Drie minuten later worden onze paspoorten met visas teruggegeven!!! Goed geprobeerd, maar ditmaal geen zakgeld....

De dag erop vinden we eerst heel moeizaam vervoer naar Sissophong samen met zes anderen in de achterbak van een pick-up op een legendarisch slechte weg voor de zitbeentjes. Daar aangekomen ontstaat er bijna een rel om ons in een andere pick-up te krijgen die ons naar Siem Reap zal brengen. Deze pick-ups vertrekken enkel als ze vol zitten en dat wil zeggen: binnenin 6 personen, buiten in de laadbak en op het dak: eerst 20 enorme zakken rijst, dan 10 volwassen mensen met bagage, 2 baby`s en dan nog een brommer... Een schoolvoorbeeld van nutsmaximalisatie in zijn meest doorgedreven vorm.
Na bijna 2 uur wachten in de blakende zon is onze pick-up nog niet 'vol' en hebben we dan maar gekozen voor de luxueuzere `shared taxi` waar je maar met 4 volwassenen + 1 kind op de achterbank moet... Verder nog even een stop gemaakt om naast onze bagage nog twee joekels van net gerepareerde televisies in de koffer te proppen. We vragen ons nog steeds af of de reparatie niet voor niets geweest is na een hobbelweg van dit kaliber...

In Siem Reap aangekomen, trakteren we onszelf op een onverwachts overheerlijke Italiaanse pasta. Na al die maanden hadden we onszelf wijsgemaakt dat we deze kwaliteit van Westers eten in Azie, niet konden verwachten. De ochtend erna ervaren we ook de voordelen van de franse kolonisatie: lekker krokant frans brood! Mijn god, wat hebben we hier al naar verlangd...


Met gehuurde fietsen rijden we naar de eeuwenoude tempels en al het positieve dat we erover gehoord hebben, klopt: ze zijn echt enorm indrukwekkend en mooi.

Angkor heeft een 100-tal tempels, verspreid over enkele vierkante kilometers, allemaal gebouwd tussen de 9 de en de 13 de eeuw. Unesco heeft dit hoogstandje van Khmer architectuur dan ook niet voor niets uitgeroepen tot `wereld erfgoed`.

Angkor Wat is een van de belangrijkste tempels, waar nog prachtige muursculpturen bewaard zijn gebleven. De meeste Buddha-beelden moeten het -spijtig genoeg- stellen zonder hoofd omdat die door `dieven` zijn geplunderd.


Bayon en Ta Phrom bleken toch onze favoriete tempels. Bayon bestaat uit tal van pieken, waarin elk 4 enorm grote glimlachende hoofden gebeeldhouwd staan. Daarnaast zijn er ook tal van minder goed, tot goed bewaarde sculpturen in de wanden.






De andere Ta Phrom is minder goed bewaard gebleven, maar wat hem zo prachtig maakt is het feit dat deze tempel langzamerhand weer helemaal door de natuur wordt opgenomen. Zijde-en katoen bomen van enkele honderden jaren oud hebben zich op een organische manier genesteld (ja haast gesmolten!) op, tussen, in en onder de muren en gewelven van de tempel.










Bij sommige bomen lijkt het net of ze de muren bijeen houden. Het blijkt toch voor enige verwarring te zorgen... Enkele engelstalige meisjes vragen ons in het naar buitengaan of de tempel er nu eerst was of de bomen!!! Duh...

We hangen nog enkele dagen rond in Siem Reap. Zo worden we liefdevol overvallen door een bende straatkinderen, die ons wat geld vragen. Maar in plaats daarvan probeert Maaike ze een beetje engels bij te brengen en zij proberen op hun beurt ons wat cambodiaans te leren, erg interessant!

Wanneer onze zitbeentjes voldoende gerecupereerd zijn van de heenreis, keren we terug naar Bangkok.

KHAO SOK NATIONAL PARK - THAILAND

We vernamen dat je in Thailand nog op een aantal plaatsen heel erg oude gebieden regenwoud hebt, die deel uitmaakten van het gigantische regenwoud dat ooit de hele gordel rond de evenaar besloeg van Latijns-Amerika over Afrika, India, ZO-Azie tem Noord-Australie.

Tijd dus om nog eens op ons fietske te kruipen en de 80km lange tocht te maken van Khao Lak naar Khao Sok. We overwonnen onze angst voor teveel bergop en werden beloond met een prachtige groene route die bovendien mooi rond de meest grillig gevormde bergen slingerde en ons enkel in de slotkilometers even op de proef stelde.

Ook Khao Sok was zo goed als toeristenvrij. We namen onze intrek in een terrasbungalowtje op palen in een prachtige tropische tuin vol bananebomen, kleurrijke tropische vogeltjes, maar helaas ook erg veel aggressieve muggen. Ondanks de vele regen die we hier te slikken kregen, maakten we toch een tochtje op de glibberige paden van deze dichtbegroeide jungle. Logisch eigenlijk als je bedenkt dat regenwoud een erg belangrijke rol speelt in de regeling van de klimaten en als een spons heel veel water opneemt om het dan heel langzaam terug af te geven...

Na een klein uurtje stappen werd het pad steeds meer overgroeid. Vijf minuten later merkte ik de eerste bloedzuiger die ik gelukkig op tijd van mijn t-shirt kon slaan, maar dat was maar het begin van een ware aanval. Even later waren we allebei druk bezig de venijnige beestjes van onze lijven te slaan. Deze kleine zwarte wormpjes die zich verbazend snel verplaatsen en zich zonder dat je het ook maar voelt vastzuigen in je vel, waren erg venijnig. Bovendien zijn ze niet makkelijk te detecteren als ze tussen de riempjes van je sandalen kruipen. Gelukkig hadden we uit het restaurant waar we die middag gegeten hadden wat zout meegenomen. Naast tabak is dit een van de beste manieren om ze van je lichaam te halen zonder dat het kopje blijft steken en de erg hard bloedende wondjes kunnen infecteren.
Op den duur werden we echt paranoia van die beestjes... overal halt houden en kijken wat de laatste stand van zaken was. Aan het einde van de wandeling merkten we er allebei nog een paar op. Eentje had zich goed verscholen vastgezogen in de holte van Alans kleine teen net onder het riempke van zijn sandaal. Pekelen die kleine dikzak!

Verder huurden we nog een motorfiets om het enorme meer te bezoeken dat deel uitmaakt van het grote natuurpark. We waanden ons even in Oostenrijk. Schoon, maar vooral een race tegen de monsoon!

Na enkele dagen reisden we verder naar Suratthani. Vandaaruit namen we de nachttrein naar Bangkok. Niet zo'n geweldige ervaring, treinpanne waardoor meer dan 10 uur moesten wachten op onze trein. Eerst wilden ze onze fietsen meenemen op een vroegere trein met meer plaats, maar we betrouwden het zaakje niet. Het was opnieuw een oefening van veel aandringen, vriendelijk blijven en je vooral niet druk maken...
Het lukt alsmaar beter, en zowel de fietsen als wij zijn er geraakt in prima conditie!

KHAO LAK & SIMILAN ISLANDS - THAILAND

Van Phuket reisden we door langs de kust naar Kao Lak. Een erg toeristisch plaatsje waar niet erg veel te beleven valt, tenzij je dit als uitvalsbasis gebruikt om te gaan duiken in de Andamaanse Zee.
Dit is een van de plaatsjes die zo'n anderhalf jaar geleden zwaar getroffen geweest is door de tsunami en dat is nog steeds te merken aan het strand. Alles is volop terug in opbouw, overal staan er bordjes van 'tsunami evacuation zone' en op het strand spoelen nog steeds massa's spullen aan die je niet direct zou associeren met het prachtige blauwe water zoals onderdelen van computers, bureaumateriaal,...
De locale bevolking probeert nu zelfs geld te verdienen met deze katastrofe: je kan hier cd`s kopen met spectaculaire foto`s van de tsunamiramp!


Op aanraden van Karel en Silvie, onze vrienden en duikinstructeurs in Phuket, schreven we ons in voor een driedaagse 'liveaboard' naar de Similan Islands, 60km van de Thaise kust en dus in volle zee. Dit houdt in dat je met een aantal andere duikers, instructeurs en de bootcrew gedurende een aantal dagen leeft, slaapt en eet op (en soms onder) een boot. Op de vier uur durende nachtelijke vaart ernaartoe stond de zee erg woelig. Ondanks de pilletjes tegen zeeziekte die we hadden ingenomen, hebben we ons toch alle twee goed moeten beheersen om onze natuurlijke gezichtskleur te behouden en onze maaginhoud binnen te houden.

Eens aangekomen aan de Similan Islands hield de boot halt op de mooie duikstekjes en na een korte briefing van de aandachtspunten en orientatiepunten voor die specifieke duikstek, ga je dan in 'full battledress' het water in. In totaal deden we negen duiken op verschillende locaties met elk hun eigen hoogtepunten (of moeten we hier spreken van dieptepunten?), prachtige koraalriffen of rotsformaties onder water. Het maximum aantal duiken was vier per dag waarbij vooral de tijd tussen de verschillende duiken, de diepte en de tijd dat je op die diepte verblijft, bepalend zijn voor hoeveel je kan duiken. Bij iedere duik slaat je lichaam immers een hoop extra stikstof op die je lichaam maar heel langzaam terug verlaat. Als je die stikstofdrempels overschrijdt, krijg je de zogenaamde 'duikersziekte' en moet je nadien in speciale 'decompressie tanks' om er geen blijvende letsels aan over te houden. Niet aan te raden en afschuwelijk duur! In het begin gaat er dus ook wat rekenwerk met duiktabellen aan vooraf als je niet over een duikcomputertje beschikt.

We zagen 'meesters in camouflage' maar ook massa's flamboyant gekleurde tropische vissen in de mooiste vormen en alle maten (ja, ook onze favoriete kleine Nemo-clownvisjes tussen de annemonen!), en tal van andere vissen op onze wishlist. Ook twee reuze-waterschildpadden, roggen, zeeslangen, clown-triggerfishes en zelfs twee dolfijnen op de weg terug. Niet alleen de grotere vissen, maar ook de massa's kleinere organismen die leven tussen het koraal en op de zeebodem zijn echt super om te observeren, neus op 5cm van de zeebodem en je benen zwevend boven je. Los van de ongelofelijk adembenemende onderwaterwereld is het vooral dat gewichtloze zweven boven, langs, rond en onder rotsen en koralen dat duiken zo'n ongelofelijk speciale ervaring van maakt. Een echte aanrader om tot rust te komen zonder rinkelende gsm's of andere rustverstoorders! Bovendien krijg je met de speciale 'wet-suit' om je lijf in water van bijna 30 graden Celsius zelden of nooit koud en is de zichtbaarheid dikwijls veel beter dan we hadden kunnen hopen. Zelfs op 20 of 30m onder de zeespiegel loop je kans je te verbranden door de felle zon...

Iets anders nieuws was de nachtduik waarbij je gewapend met een pillamp het donkere water induikt - eventjes een raar gevoel, maar al snel merkten we dat er buiten een beperkter en meer gefocust zicht op -dikwijls slapende- vissen en ietwat aangepaste communicatieregels eigenlijk niet zo veel verschillend is aan zo'n duik.

Bovendien hadden we bij deze driedaagse het extra voordeel dat het hier weer erg mooi weer was na enkele 'monsoon' dagen ervoor. Het was nog laagseizoen, waardoor het ongelofelijk rustig was op en rond de Robinsonachtige eilanden en duikstekken waar we halt hielden. We zaten maar met 7 duikers op een boot voor 20 personen dus aan ruimte geen gebrek! En tussendoor kan je nog wat snorkelen of je voeten laten masseren door het fluweelzachte parelwitte zand op de eilanden!

Je hoort het: een ongelofelijke ervaring die we iedereen die er interesse voor heeft kunnen aanbevelen. Reken het wel in in je reisbudget, want anders moet je - zoals ons - de broeksriem nadien wel wat extra aanspannen... ;)


PS: Spijtig genoeg zijn bijna al onze onderwaterfoto`s mislukt. Maar om jullie toch een mooi beeld te geven van wat we allemaal hebben gezien, hebben we enkele foto`s van het net geplukt...