KHAO SOK NATIONAL PARK - THAILAND

We vernamen dat je in Thailand nog op een aantal plaatsen heel erg oude gebieden regenwoud hebt, die deel uitmaakten van het gigantische regenwoud dat ooit de hele gordel rond de evenaar besloeg van Latijns-Amerika over Afrika, India, ZO-Azie tem Noord-Australie.

Tijd dus om nog eens op ons fietske te kruipen en de 80km lange tocht te maken van Khao Lak naar Khao Sok. We overwonnen onze angst voor teveel bergop en werden beloond met een prachtige groene route die bovendien mooi rond de meest grillig gevormde bergen slingerde en ons enkel in de slotkilometers even op de proef stelde.

Ook Khao Sok was zo goed als toeristenvrij. We namen onze intrek in een terrasbungalowtje op palen in een prachtige tropische tuin vol bananebomen, kleurrijke tropische vogeltjes, maar helaas ook erg veel aggressieve muggen. Ondanks de vele regen die we hier te slikken kregen, maakten we toch een tochtje op de glibberige paden van deze dichtbegroeide jungle. Logisch eigenlijk als je bedenkt dat regenwoud een erg belangrijke rol speelt in de regeling van de klimaten en als een spons heel veel water opneemt om het dan heel langzaam terug af te geven...

Na een klein uurtje stappen werd het pad steeds meer overgroeid. Vijf minuten later merkte ik de eerste bloedzuiger die ik gelukkig op tijd van mijn t-shirt kon slaan, maar dat was maar het begin van een ware aanval. Even later waren we allebei druk bezig de venijnige beestjes van onze lijven te slaan. Deze kleine zwarte wormpjes die zich verbazend snel verplaatsen en zich zonder dat je het ook maar voelt vastzuigen in je vel, waren erg venijnig. Bovendien zijn ze niet makkelijk te detecteren als ze tussen de riempjes van je sandalen kruipen. Gelukkig hadden we uit het restaurant waar we die middag gegeten hadden wat zout meegenomen. Naast tabak is dit een van de beste manieren om ze van je lichaam te halen zonder dat het kopje blijft steken en de erg hard bloedende wondjes kunnen infecteren.
Op den duur werden we echt paranoia van die beestjes... overal halt houden en kijken wat de laatste stand van zaken was. Aan het einde van de wandeling merkten we er allebei nog een paar op. Eentje had zich goed verscholen vastgezogen in de holte van Alans kleine teen net onder het riempke van zijn sandaal. Pekelen die kleine dikzak!

Verder huurden we nog een motorfiets om het enorme meer te bezoeken dat deel uitmaakt van het grote natuurpark. We waanden ons even in Oostenrijk. Schoon, maar vooral een race tegen de monsoon!

Na enkele dagen reisden we verder naar Suratthani. Vandaaruit namen we de nachttrein naar Bangkok. Niet zo'n geweldige ervaring, treinpanne waardoor meer dan 10 uur moesten wachten op onze trein. Eerst wilden ze onze fietsen meenemen op een vroegere trein met meer plaats, maar we betrouwden het zaakje niet. Het was opnieuw een oefening van veel aandringen, vriendelijk blijven en je vooral niet druk maken...
Het lukt alsmaar beter, en zowel de fietsen als wij zijn er geraakt in prima conditie!