PUSHKAR, JAIPUR AND AGRA (RAJASTAN) - INDIA

Op terugtocht van Bhuj naar Delhi, dachten we dat het leuk was om onze treinreis twee keer te onderbreken in Ajmer - dat vlak bij Pushkar ligt - en Jaipur.
Volgens ons spoorboek, voldeden we aan alle voorwaarden om ons treinticket naar Delhi, kostenloos te onderbreken. De realiteit bleek helaas (weer eens) anders. Een nieuwe confrontatie met Indian Railways en vele discussies doorheen de hierarchie van het spoorwegpersoneel in Ajmer leiden uiteindelijk tot niet veel resultaat en we besloten dan maar onze energie niet verder te verkwisten, ons ticket naar Delhi te laten schieten en een nieuw te kopen naar Jaipur voor twee dagen later. Zo zouden we tenminste toch die plaatsen zien waar we voor gekomen waren...

Onze eerste stop, Pushkar is eigenlijk een klein stadje op 15km van Ajmer, waar de trein stopt. Van daaruit kan je met een gammele, overvolle bus voor een prikje naar dit stadje dat gelegen is rond een heilig meer midden in de woestijn. Een van de heel belangrijke heilige plaatsen voor de Hindoes. Het bleek ook volle maan te zijn, wat een reden was voor extra festiviteiten. Heel veel prachtige, kleurrijke Hindoes van allerlei pluimage kwamen massaal afgezakt naar Pushkar om er te baden in 'the Holy Lake'. Rond dit meer liggen dan ook nog eens een 500-tal tempels, die we natuurlijk allemaal een voor een bezocht hebben. (-> M en J: Lotus guesthouse dat jullie ons getipt hadden, was met vakantie, helaas...).

Eigenlijk bulkt dit gezellige stadje over van de knusse restaurantjes, velen met een groene tuin vol rieten stoelen en tafeltjes (en soms zelfs een all-you-can-eat buffet) en winkeltjes, winkeltjes en nog eens winkeltjes in een lange straat langs het meer. Je voelt je hier als blanke toerist continu opgejaagd wild. Iedereen vraagt je naam en vraagt je binnen. De enige efficiente aanpak blijkt ze gewoon straal te negeren, helaas... Toch hebben we ons dikwijls laten verleiden hier. Het was de eerste plaats in India voor ons waar ze zoveel mooie, smaakvolle kleren en andere souvenirs aanboden, en aan echt geen geld. Onze rugzak was al snel enkele kilo's zwaarder. Wellicht iets wat we ons nog zullen beklagen, tenzij we een postpakket(je) naar huis sturen. Ouders, jullie zijn gewaarschuwd, ook al zijn we waarschijnlijk al thuis tegen dat het eindelijk aankomt...

Overal in de straat stonden Indiers met manden vol bloemetjes in flamboyante kleuren. Het is een noodzaak dat je de dag van je aankomst met zo'n bloemetje en op blote voeten naar het meer gaat, daar je familie en je vrienden in het Hindi al het beste toewenst en dan de bloemblaadjes in het water verspreid. Een mooi gebaar waar we ons ook toe lieten verleiden. De 'bijdrage' die pas nadien gevraagd werd, bleek zodanig hoog dat we hier onmogelijk mee akkoord konden gaan. Een moeilijk moment, want je begeeft je op het delicate pad van religies, tradities en overtuigingen en we wilden ook niemand nodeloos kwetsen of beledigen door te weigeren... Zonder tussenkomst van de vrederechter zijn we toch tot een vergelijk gekomen.

De terugrit van Pushkar naar Ajmer was memorabel. De bus die toekwam, zat overvol. Een normale, beleefde mens bij ons laat eerst de mensen uitstappen en stapt dan pas zelf in. Dat was niet zo volgens de Indische logica. Drummen en duwen tussen ingaande en uitgaande passagiers. De twee meter hoge ramen vanachter in de bus stonden open en al snel begonnen mannen er langs die weg in te kruipen waarna ze de bagage van de rest van hun gezin er vandaar uit ook in heisten. Na enige twijfel beseften we dat dit ook doen, waarschijnlijk onze enige kans was op zitplaats in de bus. En zo geschiedde...
Na een gevecht in de bus voor zitplaatsen die nog niet gereserveerd waren door de enkelingen die al in de bus zaten, vonden we dan uiteindelijk nat bezweet toch een plaatsje. Joepie!

Na drie uur treinen, kwamen we aan in Jaipur. Deze grote Rajastaanse stad is berucht om zijn zware verkeersvervuiling, maar ook gekend als het Mecca van de 'gems', kleurrijke gladde steentjes die in juwelen verwerkt worden en de meest levendige bazaars (=winkelstraatjes) van India. We sprongen zelfs even binnen in het plaatselijke Samsonite filiaal. Door een accute diarree-aanval van Alan (heeft het een iets met het ander te maken?) hebben we maar beperkt van Jaipur kunnen genieten, maar het heeft ons toch niet verhinderd om schone, felkleurige zijden stofjes en ander schoons te kopen. Als - ondertussen al iets meer - doorwinterde reizigers wisten we al wat beter te reageren op deze accute aanval met bijhorende koortsvlaag. Gewapend met grafiettabletjes die de vuile microbes neutraliseren en oraal rehydratatie zout kwam ie er in een mum van tijd weer helemaal bovenop...

In Jaipur maakten we ook kennis met twee schattige straatjongetjes die poppen verkochten en honderduit babbelden over hun 'chapati-problem' (lees: voedseltekort). We waren zo gecharmeerd door hen, dat we voor een keer een uitzondering maakten op onze stelregel om geen geld aan (bedelende) kinderen te geven.





Eens terug in Delhi, wilden we komaf maken met de verdere poespas rond het regelen van visa en trein- en vliegtickets. In een productieve dag joegen we het er allemaal door, waardoor nu nagenoeg alles van transport geregeld is voor de rest van de reis. Yes!!

De dag erop maakten we een uitstap naar Agra voor een bezoekje aan de Taj Mahal. Perfect te doen in die tijdspanne zo bleek. Ondanks de extreem hoge toegangsprijs voor buitenlanders (40x die voor Indiers), bleek het toch een ongelofelijk schot in de roos. Het is inderdaad een subliem geproportioneerd gebouw met een prachtige detaillering, kortom: zo af als af kan zijn. We hebben er drie uur ademloos naar liggen staren en ook ons fototoestel heeft geklikt met het enthousiasme van Duitse collaborateurs tijdens de tweede wereldoorlog.







Na een drukke drie weken reizen door het hete Rajastan, schakelen we nu over op een lagere versnelling. Morgen vertrekken we naar Darjeeling, ook wel gekend als Brits koloniaal gebied met uitgestrekte theeplantages. Dat ligt aan de hele andere kant van Noord-India, dus het belooft een zeer lange treinreis te worden. Op naar een plekje waar we hopelijk zullen vertoeven in aangenamere temperaturen (20 graden!)en waar de 'monsoon' hopelijk nog net niet losgebarsten is...