KATHMANDU - NEPAL

Eindelijk een eerste verslagje vanuit Nepal!
Zo erg je in China en Rusland wordt gecontroleerd, zo gemakkelijk en vlot gaat het hier in Nepal. We werden zelfs al wat achterdochtig als je zonder controle de luchthaven kan uitlopen...

We verblijven in Thamel, een dynamische uitgaans?buurt in het noordwesten van Kathmandu. Het verschil tussen Beijing en Kathmandu is hemelsbreed. Hier vind je geen wolkenkrabbers, grote straten en moderne winkels. Voor een hoofdstad gaat het er opvallend bescheiden aan toe. Hier heb je piepkleine, drukke en niet verharde straatjes met kleurrijke winkeltjes, overal gezellige terrasjes badend in de schaduw, internetcafeetjes, guesthouses, winkeltjes met trekkingmateriaal, boeken, noem maar op... Namaste, sir, need something?
Bovendien is het hier de hele dag door een zalig t-shirt weertje en is het bij aankomst de laatste dag van 2062 (Nepalese jaartelling). Er is wel erg veel politie op straat met de recente politieke strubbelingen. Afval hoopt zich op in bergen op de hoeken van de straten.

De dagen na nieuwjaar zijn er in Bhaktapur (een van de drie koningssteden waaruit Nepal vroeger bestond op 10 km van Kathmandu) festiviteiten en daar wilden wij perse bij zijn. Dit pitorreske stadje blijkt bovendien ook uitgeroepen tot Werelderfgoed door de Unesco. Na een stadsbezoek met gids, hebben we uren op een terrasje gezeten om het krioelende mierennest van kleurrijk gekleedde mensen te observeren, heerlijk! Onbeschrijfelijk wat een kleurenpracht!




Elk jaar opnieuw staat in de nieuwjaarsfestiviteiten de overwinning op het kwaad (=de slang) centraal. Dit wordt hier heel plastisch voorgesteld door een 25m hoge paal die een slang voorstelt en die bij zonsondergang wordt neergehaald door middel van touwen onder het gejuich van de hele stadsbevolking. Een spannende gebeurtenis, zeker als je weet hoeveel volk er op het plein staat en dat de 'slang' wel eens op toeschouwers terechtkomt. We hebben ondertussen wel al begrepen dat er op dat vlak in Nepal andere normen rond veiligheid heersen...
Eens de slang gevallen, vertrekken 2 houten praalwagens (voor de goden) door de stad.

Heel veel feestgedruis is er echter niet bij. Daarvoor houdt de politieke situatie de mensen teveel bezig. We geraken met veel geluk terug in Kathmandu, want een aantal hoofdwegen zijn geblokkeerd waardoor er geen taxi's meer de stad uitkunnen...

BEIJING - CHINA

Na ons laatste internetbezoek in Ulaan Bataar hebben we ons de benen onder het lijf gelopen om te trein naar China te halen: met een zakje meeneem-Koreaan in de hand (probeer in een traag restaurant waar ze geen engels spreken, maar eens uit te leggen dat je een trein moet halen!!!) en een overvolle rugzak hebben we al spurtend nog een Mongoolse taxi chauffeur kunnen verleiden om ons naar het station te brengen.
Totaal bezweet en met het zakje waarin de twee gerechten zich ondertussen al tot een vermengd hadden, begroetten we onze coupe genoten. Een Mongools koppel dat zich behoorlijk vermaakte bij het zien van ons geklungel.
We hadden een zeer goede nacht, de trein had maar een nadeel: een derde van de woestijn waar we door reden, kwam binnen via het -nochthans gesloten- raam!
Eenmaal aangekomen Erlyan, in het chaotische China heeft het vriendelijke Mongoolse koppel ons ticket geregeld voor de (slaap)bus naar Beijing, dank u wel, want engels was er niet van deze planeet!
En ja hoor, onze schrik werd bevestigd: de rochels en fluimen vlogen in het rond! Het is precies alsof hoe meer geluiden je maakt en hoe dikker de rochels, hoe gezonder en hygienischer je bent.

De Olympische Spelen in 2008 gaan door in Peking en dat zal je geweten hebben. Nieuwe gebouwen worden opgetrokken, oude gerestaureerd, instanties verhuizen om plaats te maken, Hutong (zeer oude wijk met mimuscule woningen) wordt in een snel tempo verder afgebroken om plaats te maken voor riante gebouwen en door de vele reclame kan de bevolking zich ook al mentaal voorbereiden op het spektakel voor over 2 jaar.

Dat de Chinese logica anders ineensteekt, zijn we vrij snel te weten gekomen. Zo hebben we de eerste twee dagen gewijd aan het zoeken naar vliegtickets naar Nepal. In een toeristisch info centrum of reisbureau kennen ze nagenoeg geen andere taal en kennen ze Kathmandu/Nepal nauwelijks of helemaal niet.
Als je dan een adres van een reisbureau te pakken hebt, wordt het een systematische maar eindeloze zoektocht van het kastje naar de muur: straat x (vrij gemakkelijk), nummer y, nergens huisnummers... dus vragen aan voorbijganger,...ah neen, we TONEN het op ons papier, aha het is gebouw z! In gebouw z zijn er 4 torens, dus opnieuw met handen en voeten vragen aan voorbijganger. Het is toren 1, nog een kwartiertje zoeken naar de ingang van toren 1,... infoscherm: 6de verdieping, ruimte 706 tot 709. We nemen de lift en er is lichte euforie want je denkt je er bijna bent... Je ziet het nergens meer staan op het infoschermen, je wordt bang... je vraagt het nog eens... ZE ZIJN VERHUISD EN NIEMAND WEET WAARHEEN!!! PURE CHAOS... Het leven zoals het is... Beijing...

Dat er veel chinezen zijn, weet iedereen, maar dat je 20 mensen nodig hebt om de service te doen in een leeg restaurant met een strikte taakverdeling is toch wel wat veel naar onze westerse normen. Om een voorbeeldje te geven van een gemiddeld restaurant: ze komen met twee opnemen (eentje om de menu te geven, de ander om te noteren), dan zijn er een paar in de keuken, een aan de kassa, nog aantal die een tafel verder aan`t opruimen zijn en eentje die wat zomaar wat rondloopt, incredibile!

Er zijn natuurlijk ook erg leuke kanten aan Peking. Naast de klassieke monumenten, vonden wij het leukste om in Beijing gewoon rond te lopen. Op die manier zijn wij erg leuke plaatsjes tegen gekomen: een buurt vol rode lampionnen, een met erg kleine straatje en winkeltjes, de Hutong wijken en een terrein waar de chinezen hun dagelijkse portie beweging doen. Als po-ers was dat laatste erg leuk om te zien natuurlijk. Het was een afgesloten terrein vol met allerhande oerstevige fitnestoestellen om alle spieren in topvorm te houden - en effectief gebruikt door zakenmensen na hun werk! Beeld je maar es iemand in die in kostuum staat te steppen op het trottoir - geen zicht maar grappig!

We zijn ook enkele zeer vriendelijke en behulpzame chinezen tegengekomen. Zo hebben we een half uur achter 2 jonge meisje aangelopen die ons naar het juiste busstation hebben gebracht. Ook hebben we het een en ander van de chinese cultuur bijgeleerd van enkele erg goed sprekende studenten.

Door een misverstandje van de receptie in onze jeugdhotel (een man die rond 23u in de kamer van een slapende (en naakte!) Maaike staat), hebben we 3 van de 4 nachten in een luxe kamer met prive badkamer mogen slapen en dat aan de lage prijs! Een meevaller bij tegenslag (voor Maaike dan toch), we hebben ervan genoten!

ULAAN BATAAR - MONGOLIE

Dat doet even raar, de rugzakken pakken en ons vertrouwde, goed verwarmde coupeke inruilen voor een ijzig koud perron. Daar werden we verleid door een mongoolse commerciele dame die ons meteen in haar camionette lokte. We besluiten onze rugzakken in dit warme familiale guesthouse neer te ploffen.

Aangezien Mongolie een tussenstop is op onze weg naar Beijing, nemen we een treinticket voor donderdagavond naar Erlyan, net over de Chinese grens om daar dan een andere trein te nemen richting Peking.
We hebben dus slechts drie dagen om de geheimen van Mongolie een beetje ontsluieren. Dinsdag eerst de hoofdstad verkend. We hebben de hele dag rondgelopen en de sfeer opgesnoven. 's Avonds hadden we zoveel gesnoven dat we geen pap meer konden zeggen. De stad op zich is niet zo bijzonder, maar er lopen behoorlijk veel oudere mensen rond in de traditionele klederdracht en die is echt prachtig! Een lange overjas, rechtssluitend met enkele gouden knopen en belletjes. De mannelijke jassen hebben zeer lange schuinafgesneden mouwen tot net boven de knieen. Rond hun middel een kleurrijke sjaal en van die warme dikke botten waar heel de voet bijna opgenomen is in het beengedeelte.

We zijn ook op zoek gegaan naar de Gobi fabriek (veel verder dan we dachten) waar ze allerlei cashmere kleren maken van de hoogste kwaliteit. We zijn jammer genoeg met lege handen teruggekeerd.

Woensdag ondernemen we een begeleide tour naar het National Park Terenjl, +/- 40 km ten noorden van de hoofdstad.
Door prachtige, kale wijdse bergen (het gras begint maar te groeien rond eind april) en rotspartijen loopt een hobbelige weg die ons naar de Turtle Rock brengt.
We krijgen eerst een lekker Mongoolse lunch en veel thee aangeboden in een gezellige ger (de traditionele woning) en brengen dan een bezoek aan een verder gelegen kleurrijke tempel, alsof we in Tibet zijn. Over heel het rustgevende landschap zijn bevroren watertjes, vee en gers kriskras verspreid. Nadien werden we naar Zhuunmod gebracht waar we die nacht in zo'n fameuze Ger sliepen.

's Ochtends, na het eten van rijstpap met gouden lepeltjes, werden we verrast door sneeuw en een gure wind. We hebben maar net genoeg kleren mee om ons buiten warm te houden. Met een buske zijn we als sardientjes in een blik terug naar Ulaan Bataar gereden.

Straks vertrekken we dus naar het land der Chinezen... Chineezam open U!

TRANSMONGOLISCHE EXPRESS

Ooh wat zijn we blij dat we voor eerste klasse gekozen hebben! Dat betekent dat we maar met twee in een coupe van 3 vierkante meter zaten ipv met vier of zes! Na 102 uur of 6304 km zijn we vanochtend in Ulaan Bataar, hoofdstad van Mongolie, aangekomen.

Een ongelofelijke ervaring door oa een variatie aan landschappen. Na Moskou volgde een aaneenschakeling van deprimerende en ietwat vuile, rauwe industriestadjes. Gelukkig ging dit snel over in wijdse en besneeuwde vlakten met zilverberken en kleine schattige houten huisjes, sommige met bonte kleuren. Eens Irkutsk en het diepgevroren Baikalmeer voorbij (grootste binnenwater te wereld), begon het landschap flink te veranderen (geen sneeuw meer!) om uiteindelijk te eindigen in dor grasland met grazend vee, bevroren meren en een horizon met grillige, besneeuwde bergtoppen - magnifiek! Ondertussen lieten wij de landschappen aan ons voorbijglijden en vulden onze dagen met slapen, eten van noedelsoepkes (thx voor de geweldige tip Maaike en Johan!), veel lezen, sandalen herstellen en Russische stationsnamen ontcijferen en rondkijken... Onderweg volgde Alan een snelle zelfcursus Russische karakters lezen met onze gids en dat hielp ons flink vooruit om de stationsnamen te ontletteren en zo uit te maken waar we waren.

Buiten bleef het bar koud. Dat ondervonden we wanneer de trein even halt hield in de grotere stations en we even een luchtje konden scheppen! Wel nooit lang of ver weg, want je wist nooit hoe lang en de trein wacht niet!!! We hebben onderweg een koppel gezien dat in ware cowboystijl achter hun vertrekkende trein heeft moeten aanhollen (op een besneeuwd perron) om nog net de deurgreep op tijd te kunnen vastklampen. Met een zwierige zwaai en wat blauwe plekken hebben ze het nipt gehaald...

In de wagons compenseerden de saunatemperaturen ruimschoots en zweetten we ons zelfs in t-shirt te pletter! Leg dat maar eens uit aan een provodnik (=conducteur) die alleen Russisch spreekt (met handen en voeten en een Point-It (foto)boekje lukt het!)
Iedere dag schoof de tijdzone met 1 tot 2 uren op: comfortabeler voor ons bio-ritme zo'n 'trainlag' ipv een veel te aggresieve jetlag!

De vierde dag stond ik, Alan, op met een maadagochtendhumeur (hoe kan dat nou?) en begonnen we het alle twee wat zwaar te krijgen. We vonden geen goeie houding meer en zijn nog net ontsnapt aan doorligwonden die zich duidelijk manifesteerden!
De laatste uren op de trein waren er van veel wachten met eerst de Russische, dan de Mongolische douane die haar showtje kwam opvoeren!
Een korte nacht bracht ons in Mongolie...